Adolf Aron Baginsky, urodzony 22 maja 1843 roku w Raciborzu, a zmarły 13 maja 1918 roku w Berlinie, był niemieckim lekarzem i renomowanym pediatrą pochądzenia żydowskiego. Jego pasja do medycyny stała się jednym z głównych wątków jego życia, a wykładniczym przykładem jego rodziny był młodszy brat, Benno Baginsky, również wpływowy lekarz, specjalizujący się w laryngologii.
Baginsky rozpoczął swoją edukację w raciborskim gimnazjum, gdzie z powodzeniem zdał maturę. Po jej uzyskaniu przeniósł się do Berlina, by podjąć studia medyczne pod opieką profesora Ludwiga Traubego, który również miał swoje korzenie w Raciborzu. W 1864 roku, w ramach swojego zawodowego rozwoju, wyjechał do Wiednia na dalsze studia, które zakończył w stolicy Niemiec w 1866 roku. Już rok później rozpoczął pracę w jednym z berlińskich szpitali.
Rok 1867 był dla Baginsky'ego przełomowy — założył własną praktykę lekarską w Seehausen koło Magdeburga. W 1877 roku powrócił do Berlina, gdzie skupił się na pracy naukowej, specjalizując się w pediatrii. Jego kariera naukowa przyspieszyła w 1881 roku, kiedy to otrzymał tytuł privatdozent, a już w 1882 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych. W 1890 roku, razem z Rudolfem Virchowem, był jednym z inicjatorów otwarcia szpitala pediatrycznego im. cesarza Fryderyka III w Berlinie, który to szpital Baginsky prowadził jako dyrektor aż do swojej śmierci.
W międzyczasie nie zrezygnował z działalności naukowej, uzyskując tytuł profesora w 1891 roku. Jego wkład w pediatrię był ogromny — pozostawił po sobie obszerne prace literackie. W 1877 roku założył i współredagował czasopismo „Centralzeitung für Kinderheilkunde”, które później zmieniło nazwę na „Archiv für Kinderheilkunde”. Lata 80. XIX wieku to czas, gdy Baginsky opublikował szereg wpływowych prac, w tym Handbuch der Schulhygiene (Podręcznik higieny szkolnej), który cieszył się dużym zainteresowaniem i był wielokrotnie wznawiany, a także Lehrbuch der kinderkrankheiten (Podręcznik chorób dziecięcych), który doczekał się aż siedmiu wydań do 1908 roku.
W 1895 roku opublikował uznaną rozprawę na temat seroterapii błonicy (dyfterytu), w której podkreślał istotny związek między zachorowalnością dzieci a ich higieną osobistą, szczególnie higieną w środowisku szkolnym. Jego nowatorskie teorie wymagały lat propagowania, zanim zostały powszechnie zaakceptowane. Adolf Baginsky zmarł 13 maja 1918 roku w Berlinie, a w pamięci swoich bliskich zapisał się jako niezwykły człowiek, lekarz i naukowiec. Wierzył, że zdrowie i radość dzieci to najważniejsze cele jego pracy.
Wybrane prace
W poniższym zestawieniu przedstawiamy wybrane publikacje autorstwa Adolfa Baginskiego, które mają znaczący wkład w dziedzinie higieny i pediatrii.
- Baginsky A, Janke O: Handbuch der Schulhygiene: zum Gebrauche für Ärzte, Sanitätsbeamte, Lehrer, Schulvorstände und Techniker. 3. vollständig umgearbeitete Auflage, Enke, Stuttgart 1898,
- Lehrbuch der Kinderkrankheiten. 3. Auflage, Berlin 1889,
- Praktische Beiträge zur Kinderheilkunde. 3 Hefte, Tübingen 1880–84,
- Pflege des gesunden und kranken Kindes. 3. Auflage, Stuttgart 1885,
- Das Leben des Weibes. 3. Auflage, Stuttgart 1885,
- Kost- und Haltekinderpflege in Berlin. Braunschweig 1886,
- Die hygienischen Grundzüge der mosaischen Gesetzgebung. Braunschweig 1895.
Przypisy
- Raciborzanie Tysiąclecia, Katarzyna K. Gruchot (red.), Grzegorz G. Wawoczny (red.), Ryszard R. Kincel, Racibórz: wyd. Nowiny Raciborskie, 2002, ISBN 83-912666-2-1.
- Lexikon des Judentums, Bertelsmann-Lexikon-Verlag, Gütersloh 1971, ISBN 3-570-05964-2, s. 69.
- Pagel: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts, Berlin, Wien 1901, Sp. 77-78.
Oceń: Adolf Baginsky