Lipki (wzgórze)

---

Siedem lip

Wzgórze znane jest przede wszystkim z obecności siedmiu lip, które stanowią niezwykły symbol historii regionu. Zgodnie z ustnymi przekazami, lipa mogły zostać zasadzone pod koniec XVII wieku przez mieszkańców Brzezia, aby upamiętnić przemarsz wojsk króla Jana III Sobieskiego w drodze na odsiecz wiedeńską. Ta wersja wydarzeń wydaje się być uzasadniona, ponieważ istnieją źródła potwierdzające, iż w ówczesnym czasie w Śląsku sadzono lipy z tej samej przyczyny. Król Sobieski, będąc w Gliwicach, sam również zasadził dwie lipy, co dodatkowo pamięta lokalna historia.

Drzewa te, majestatycznie stojące na wzgórzu, nieustannie narażone były na działania żywiołów, takich jak pioruny, silne wiatry oraz ulewne deszcze. Z tego powodu, z biegiem lat, wiele z nich nie uniknęło zniszczeń i konieczne stało się zasadzenie nowych. Ostatnia taka inicjatywa miała miejsce około roku 1966, w związku z obchodami Tysiąclecia Państwa Polskiego, i została podjęta przez nauczycieli Jana Kasprzyka oraz Maksymiliana Pawliczka.

W bliskim sąsiedztwie tych historycznych drzew znajduje się także obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Parafianie postanowili umieścić go w 1998 roku, w trakcie uroczystości z okazji 775-lecia Brzezia. Warto zauważyć, że ten obraz miał za zadanie przywrócić zaginiony w niewyjaśnionych okolicznościach artefakt, który został zawieszony na jednej z lip podczas religijnej ceremonii w 1949 roku, organizowanej przez młodzież z Solidacji Mariańskiej Męskiej. {Cytat:} „Obraz ten miał szczególne znaczenie dla społeczności lokalnej, łącząc przeszłość z teraźniejszością”.

Legendy

Związane z tym wzniesieniem są różnorodne opowieści pełne tajemnic i legend. Jedna z nich dotyczy niegdyś istniejącego klasztoru, w którym żyło siedem młodych, pięknych dziewcząt. Niestety, ich życie pobożne nie było, o czym świadczy huczna zabawa, jaką urządziły w Wielki Piątek. W wyniku ich uczty, klasztor nagle zapadł się pod ziemię, a w jego miejscu pojawiły się siedem lip.

Inna historia mówi o skarbie, który według tradycji był ukryty na wzgórzu. Skarb ten można było wydobyć jedynie w Wielki Piątek. Pewien młody mężczyzna, kuszony nadzieją na wzbogacenie się, postanowił zabrać ze sobą swoje małe dziecko i wyruszyć na poszukiwania. Choć skarbu nie udało mu się odnaleźć, stracił podczas tej wyprawy swojego syna.

Rok później ów mężczyzna znów odwiedził wzgórze, pragnąc zrealizować swoje marzenia o bogactwie. Znów nie znalazł skarbu, ale dostał coś znacznie cenniejszego – odnalazł swojego syna. Wypełniony radością wrócił do domu, postanawiając już nigdy więcej nie szukać materialnych dóbr na tym tajemniczym wzgórzu.

Kolejna opowieść dotyczy gęsiarki, która wraz ze swoim stadem wędrowała do doliny zwanej Dołki, znajdującej się u zachodniego podnóża wzniesienia. W dolinie tej odkryła źródełko, z którego wynurzył się tajemniczy sznurek. Gęsiarka postanowiła go wyciągnąć, jednak okazał się być niewymiernie długi, a jej zniecierpliwienie rosło z każdą chwilą. W końcu, porzuciwszy sznurek, usłyszała głośny huk. W tym momencie klasztor na wzgórzu zapadł się pod ziemię, pozostawiając jedynie samotne lipy.

Jeszcze inna legenda sugeruje, że to sam Jan III Sobieski zasadził te lipy podczas swojej wyprawy na Wiedeń. Ta historia dodaje jeszcze większej magii temu miejscu, czyniąc je świadkiem wielu pasjonujących wydarzeń.

---

Oceń: Lipki (wzgórze)

---