Fryderyk Teodor Rossmann, urodzony 13 stycznia 1796 roku w Raciborzu, zyskał renomę jako znacząca postać w historii Polski oraz na arenie międzynarodowej. Jego życie, które zakończyło się 2 kwietnia 1873 roku w Czarnej, obfitowało w różnorodne doświadczenia i osiągnięcia.
Rossmann pełnił funkcję oficera w wojsku Królestwa Polskiego, co świadczy o jego zaangażowaniu w sprawy militarne ówczesnej Polski. Jego kariera wojskowa przeniosła go również do armii Imperium Rosyjskiego, gdzie z pewnością zdobył cenne doświadczenie w służbie wojskowej w obliczu dynamicznie zmieniającej się sytuacji politycznej tego okresu.
Oprócz działalności wojskowej, Fryderyk Teodor Rossmann był również topografem i inżynierem kolejnictwa, co podkreśla jego szerokie umiejętności inżynieryjne oraz wpływ na rozwój infrastruktury kolejowej. Jego wkład w te dziedziny z pewnością miał istotne znaczenie dla rozwoju transportu i komunikacji w Polsce i poza jej granicami.
Życiorys
Fryderyk Teodor Rossmann przyszedł na świat 13 stycznia 1796 roku w Raciborzu jako młodszy syn Jana Krzysztofa i Marii Heleny z d. Kehrer, którzy przybyli z Saksonii. Jego starszym bratem był Henryk Wilhelm Rossmann.
Wczesną edukację rozpoczął w Liceum Warszawskim, które ukończył w czterech klasach. W grudniu 1812 roku złożył przysięgę i wstąpił do korpusu inżynierów. W 1815 roku dołączył do tworzącej się armii Królestwa Polskiego, a w 1818 roku awansował na stopień podporucznika. Dwa lata później, w 1823 roku, został porucznikiem i przydzielony do dyrekcji inżynierii w twierdzy Zamość, gdzie wspólnie z kapitanem Bernardem Engbrichtem zajmował się budową fortyfikacji bastionu nr 7.
W 1829 roku Fryderyk został wysłany na front wojny rosyjsko-tureckiej. Dzięki swoim zasługom w tej kampanii został odznaczony orderem św. Anny 3 klasy z kokardą. Ponadto w 1828 roku otrzymał order św. Stanisława 4 klasy. W trakcie powstania listopadowego pełnił służbę w twierdzy Zamość pod dowództwem swojego brata Henryka.
Po niepowodzeniu powstania, w 1833 roku zaciągnął się do armii rosyjskiej, gdzie służył w Korpusie Topografów. W 1841 roku z powodów osobistych uzyskał zwolnienie z wojskowej służby, przeszedł na emeryturę i nabył majątek o nazwie Czarna, który znajdował się w powiecie radzymińskim. Od 1843 do 1849 roku pełnił funkcję zastępcy naczelnego inżyniera budowy drogi żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. Oprócz tego, był sędzią pokoju w Radzyminie.
W życiu osobistym poślubił Natalię Schulmann, z którą doczekał się pięciorga dzieci: Gustawa, Ludwika Wilhelma, Edwarda Fryderyka, Helen Charlottę oraz Natalię Dorotę. Zmarł 2 kwietnia 1873 roku w swoim majątku w Czarnej. Po jego śmierci, został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.
Przypisy
- Fryderyk Teodor Rossmann [online], M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 18.05.2021 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Paweł Mateńczuk | Bogusław Smólski | Fritz Otto Bernert | Jan Gray | Jan Grzonka (1893–1942) | Hugo Wilhelm von AbercronOceń: Fryderyk Teodor Rossmann