Paweł Ćwik, ur. 2 lutego 1901 roku w Raciborzu, a zm. 8 września 1997 roku w Ponta Grossa, to postać wyjątkowa wśród polskich duchownych katolickich. Był werbistą (SVD) oraz misjonarzem, który swoją misję życiową poświęcił pracy w Chinach i Brazylii.
Urodził się jako syn Teodora i Joanny z Wyrobków. Jego droga do kapłaństwa zaczęła się w 1916 roku, kiedy to rozpoczął naukę w Niższym Seminarium werbistów w Nysie. Po zakończeniu studiów, w 1924 roku, wstąpił do nowicjatu oraz kontynuował edukację w misyjnym seminarium St. Gabriel w Mödling, położonym w pobliżu Wiednia. W 1931 roku, 14 maja, otrzymał tam święcenia kapłańskie.
Wkrótce po święceniach, władze zgromadzenia skierowały go do pracy misyjnej w Chinach, dokładniej do prowincji Gansu na północnym zachodzie kraju. Jego działalność obejmowała różnorodne grupy etniczne, takie jak Chińczycy, Tybetańczycy, Turkmeni oraz Mongołowie. Paweł Ćwik pełnił również ważne stanowiska w strukturach kościelnych lokalnej wspólnoty, w tym rolę mistrza nowicjatu w latach 1949–1953 oraz przełożonego domu werbistów od roku 1951.
Niestety, jego misjonarska działalność nie była wolna od zagrożeń. Został aresztowany przez władze komunistyczne i spędził dziewięć miesięcy w ciężkich warunkach więziennych, a następnie, dzięki interwencji Amerykanów, zdołał uniknąć wyroku śmierci. Po escape z Chin, osiedlił się na kilka miesięcy w Hongkongu, skąd wyjechał do Rzymu, korzystając z wyrobionego paszportu watykańskiego.
Po powrocie do Europy, jego praca duszpasterska kontynuowana była w Brazylii. W tym kraju osiedlił się w stanie Parana, gdzie spotkał się z liczebną Polonią. W 1958 roku przeniósł się do Seberi w stanie Rio Grande do Sul, gdzie jego działania misyjne zostały docenione. Zyskał miano patrona lokalnej szkoły oraz tytuł honorowego obywatela miasta w roku 1969.
W 1969 roku Paweł Ćwik przeszedł na zasłużony wypoczynek, osiedlając się w klasztorze w Ponta Grossa. Tam nadal służył lokalnej społeczności, pracując jako spowiednik oraz kapelan szpitalny. Zmarł 8 września 1997 roku, a jego doczesne szczątki spoczęły na cmentarzu werbistów w Ponta Grossa.
Wiele lat swojej posługi przypieczętował także twórczością literacką, będąc autorem kilku artykułów popularyzujących misje katolickie. Jego prace, w tym „Coś niecoś z dalekiego Tsinghai”, znalazły się w Jubileuszowym Kalendarzu Słowa Bożego z roku 1949. Oprócz tego dwa z jego artykułów ukazały się w języku niemieckim.
Oceń: Paweł Ćwik