Most kolejowy nad Odrą, usytuowany w Raciborzu, stanowi istotny element infrastruktury transportowej w Polsce. Jest to most kolejowy prowadzący nad rzeką Odrą, który ma bogatą historię.
Pierwotna wersja mostu została oficjalnie otwarta w 1846 roku, jednak niestety nie przetrwała II wojny światowej; zburzenie miało miejsce w 1945 roku. Po kilku latach starań i przygotowań most udało się odbudować, co miało miejsce w 1955 roku.
Obecnie przez most przebiega dwutorowa, zelektryfikowana linia kolejowa nr 151, co świadczy o jego ciągłym znaczeniu dla transportu kolejowego w regionie.
Historia
Pierwotny plan budowy Kolei Wilhelma zakładał poprowadzenie trasy z Kędzierzyna do Bogumina wzdłuż prawego brzegu Odry. W pobliżu lasu Obora, nieopodal Raciborza, miała znajdować się stacja kolejowa, oddalona o około 4 km od centrum miasta. Jednakże władze lokalne aktywnie walczyły o umiejscowienie stacji kolejowej w sercu miasta. Aby to osiągnąć, konieczne było zrealizowanie dwóch mostów kolejowych na rzece Odrze – jeden miał być zbudowany w Raciborzu, a drugi między Chałupkami a Boguminem, co wiązało się z wyburzeniem części murów miejskich.
Całe przedsięwzięcie wymagało dodatkowego finansowania, które szacowano na 150 tys. talarów. Częściowo koszty te pokrył magistrat raciborski, który wykupił także akcje o wartości 20 tys. talarów. Wcześniej miasto zainwestowało 7500 talarów w akcje na rzecz budowy Kolei Wilhelma. Równocześnie miejskie władze wykupiły i przekazały bezpłatnie ponad 6 hektarów gruntów. Dodatkowym wymaganiem ze strony Raciborza była budowa kładki dla pieszych na moście, co miało skrócić trasę z miasta do Płoni (w tamtych czasach jeszcze nie istniał most na ulicy Piaskowej, a najkrótsza trasa do Płoni prowadziła przez most Zamkowy).
Ostatecznie most oddano do użytku 1 stycznia 1846 roku, równocześnie z rozpoczęciem pracy linii kolejowej z Kędzierzyna do Raciborza. Mimo że linia początkowo była jednotorowa, most od samego początku był zaprojektowany na dwutorowy. Konstrukcja mostu obejmowała 8 przęseł, a jego długość wynosiła 104 metry. Obydwa mosty (w Raciborzu oraz Chałupkach) uchodziły za jedne z największych budowli powstałych podczas budowy Kolei Wilhelma.
W trakcie walk o Racibórz, w Wielki Piątek 30 marca 1945 roku o godzinie czwartej nad ranem, most został wysadzony przez niemieckie oddziały w trakcie wycofywania się. Zaraz po zakończeniu wojny zbudowano tymczasowy most, który pełnił swoje funkcje do momentu odbudowy stałej przeprawy w 1955 roku. Sieć trakcyjna na odcinku kolejowym, który przebiegał przez most, została oddana do użytku 23 grudnia 1982 roku.
Przypisy
- a b Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW, 2008, s. 235, 259.
- Piotr Sput: Z dziejów górnośląskiej kolei żelaznej. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW, 2007.
- Blasius Hanczuch, Ronald Mrowiec, Piotr Sput: Koniec wojny w Raciborzu i na Raciborszczyźnie. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW, 2007, s. 49.
- Michał Jerczyński, Stanisław Koziarski: 150 lat kolei na Śląsku. Opole, Wrocław: Instytut Śląski w Opolu, 1992, s. 33.
- Michał Jerczyński, Stanisław Koziarski: 150 lat kolei na Śląsku. Opole, Wrocław: Instytut Śląski w Opolu, 1992, s. 125.
- Michał Jerczyński, Stanisław Koziarski: 150 lat kolei na Śląsku. Opole, Wrocław: Instytut Śląski w Opolu, 1992, s. 123.
- Michał Jerczyński, Stanisław Koziarski: 150 lat kolei na Śląsku. Opole, Wrocław: Instytut Śląski w Opolu, 1992, s. 191.
Pozostałe obiekty w kategorii "Mosty i wiadukty":
Most na ulicy Piaskowej w Raciborzu | Most Zamkowy w Raciborzu | Most na ulicy Rybnickiej w Raciborzu | Most kolejowy nad kanałem Ulga w RaciborzuOceń: Most kolejowy nad Odrą w Raciborzu