Kościół św. Jadwigi w Raciborzu

Pierwsza drewniana świątynia w Markowicach pojawiła się już w 1247 roku, kiedy to erygowano lokalną parafię. Jej szczegóły nie są znane, jednak istnienie kościoła potwierdzają zapiski z archidiakonatu opolskiego z 1447 roku. W wyniku pożaru, który zniszczył poprzednią budowlę w 1623 roku, zbudowano nową, drewnianą konstrukcję, która cechowała się wyraźnymi cechami stylu zrębowego. Kościół był orientowany i posiadał wysokie dachy pokryte gontem, a jego wieża miała kwadratowy kształt i kończyła się szpiczastym dachem.

W miejscu tamtej drewnianej świątyni, w wyniku inicjatywy proboszcza Teodora Neumanna, wzniesiono okazały, murowany kościół, który stanowił wyraz neogotyckiego stylu, a jego plan przypominał krzyż. Kluczową częścią konstrukcji była nawa poprzeczna, przykryta stropem, oraz niższe, pięcioboczne prezbiterium, które prezentowało bogate sklepienia. Zachodnią część budowli zdobiła smukła wieża zakończona ostrosłupowym hełmem, a portal oraz ostrołukowe okna z maswerkami nadawały jej charakterystyczny wygląd.

Mimo zakończenia budowy w 1877 roku, kościół został konsekrowany dopiero sześć lat później. Niestety, w wyniku zniszczeń spowodowanych działaniami wojennymi w 1945 roku, kościół doznał poważnych uszkodzeń. W 2008 roku, 11 lutego, obiekt został uhonorowany wpisem do rejestru zabytków, co podkreśla jego historyczne i kulturowe znaczenie dla regionu.