Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest najstarszą parafią w Raciborzu, której historia sięga czasów sprzed 1246 roku. W ciągu wieków zyskała reputację nie tylko ze względu na swój wiek, ale także ze względu na znaczenie, jakie ha dla lokalnej społeczności.
Obszar, który obejmuje ta parafia, ma kluczowe znaczenie, ponieważ zasięg jej działalności skupia się na wiernych mieszkających w centrum miasta. W ramach struktury kościelnej należy do dekanatu raciborskiego, a tym samym jest częścią diecezji opolskiej, co potwierdza jej wpis w regionalny kontekst religijny oraz kulturowy.
Historia
Historia Raciborza sięga czasów średniowiecza, kiedy to miasto zostało po raz pierwszy wzmiankowane w 1217 roku. Zostało ono założone na prawie flamandzkim przez księcia opolsko-raciborskiego Kazimierza I, co stanowi istotny element jego tożsamości.
Przed rokiem 1246 miasto mogło uzyskać prawo niemieckie, które powiązane było z budową kościoła parafialnego, co oznaczało jego rozwój i umocnienie w regionie. Już w 1286 roku notowany był pierwszy proboszcz, który do dziś jest znany z imienia, co świadczy o organizacji życia parafialnego w tym czasie.
W 1416 roku Racibórz stał się miejscem przeniesienia kapituły kolegiackiej, wcześniej mającej siedzibę w zamku. Warto w tym kontekście wspomnieć o kaplicy pw. św. Tomasza Kantuaryjskiego, która stanowiła znaczący punkt odniesienia dla historycznych wydarzeń tego okresu.
Kościół pw. Wniebowzięcia NMP
Położenie
Świątynia znajduje się w południowym krańcu rynku, w miejscu, gdzie krzyżują się ulice Mickiewicza i Nowa.
Historia
Tradycja głosi, że kościół ma swoje korzenie w XII wieku, a jego fundatorami byli mieszkańcy Raciborza. Aktualny kształt budowli zachował się od czasów gruntownej przebudowy, która miała miejsce po pożarze w 1300 roku. Z tego okresu przetrwała główna struktura, która tworzy trójprzęsłową nawę w stylu gotyckim, z charakterystycznym sklepieniem krzyżowo-żebrowym w prezbiterium. Wnętrze kościoła odznacza się smukłymi proporcjami, które potęgują ostrołukowe otwory okienne, bogato zdobione maswerkami i laskowaniami. Budowla ta kilkakrotnie ulegała zniszczeniom w wyniku wojen i pożarów, w tym w takich latach jak 1241, 1426, 1546, 1643 oraz 1774. Największe zniszczenia przyniosła jednak II wojna światowa w 1945 roku, kiedy to zniszczony został dach, hełm wieży oraz wnętrze, w tym tzw. polska kaplica, gdzie znajdował się sarkofag świętobliwej Ofki, przeniesiony tam w 1819 roku z dawnego kościoła dominikanek. Proces odbudowy kościoła miał miejsce w latach 1948-1959. Obecnie budowla reprezentuje styl gotycki, mimo licznych przekształceń. W 2005 roku kościół uroczyście obchodził 800-lecie swojego istnienia.
Proboszczowie
- ks. Bronisław Gałoński,
- ks. Jan Hajda,
- ks. Herbert Hlubek,
- ks. Stefan Pieczka,
- ks. Ginter Józef Kurowski,
- ks. Marian Janusz Obruśnik.
Kościół pw. św. Jakuba Starszego
W obrębie parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Raciborzu znajduje się także kościół pw. św. Jakuba Starszego, którego historia jest ściśle związana z klasztorem Dominikanów, który niegdyś siedział na dzisiejszym placu Targowym. Obecnie zachowana zakrystia jest częścią krużganka tego klasztoru. Warto odnotować, że w wyniku sekularyzacji, która miała miejsce w latach 20. XIX wieku, klasztor został niestety zlikwidowany. Pozostałości kościoła datowane są na XIII wiek.
Obecny wygląd świątyni to efekt prac, które miały miejsce około roku 1655, kiedy to kościół został odbudowany po pożarze z 1637 roku. Na kamiennej ościeżnicy, prowadzącej z północnej strony na chór, widnieją napis z datą odbudowy oraz herb Odrowążów, z których pochodzą śląscy dominikanie, to jest św. Jacek oraz błogosławiony Czesław.
W czasie sekularyzacji, w latach 20. XIX wieku, kościół był zagrożony rozbiórką, jednak dzięki staraniom ówczesnego proboszcza, Jana Nepomucena Zolondka, został uratowany. Co więcej, na mocy postanowień z 1811 roku kościół dominikański, jak potocznie się go określa, został przeznaczony do sprawowania nabożeństw w języku polskim.
Historia kościoła jest również naznaczona tragicznie, gdyż podczas II wojny światowej, w 1945 roku, w wyniku pożaru, spalił się dach oraz ołtarz główny, a sklepienie w prezbiterium bardzo ucierpiało. Proces odbudowy świątyni miał miejsce w latach 1945-1947.
Osobny artykuł na temat kościoła można znaleźć pod tym linkiem: Kościół św. Jakuba w Raciborzu.
Kościół pw. Ducha Świętego
Świątynia nosząca miano Ducha Świętego, która była niegdyś miejscem kultu i siedzibą sióstr zakonnych z zakonu Dominikanów, ma bogatą historię. Jej konsekracja miała miejsce w 1335 roku, a uroczystości tego wydarzenia dokonał biskup Nanker.
W 1810 roku kościół przeszedł proces sekularyzacji, co wiązało się z przekształceniem pobliskiego klasztoru w Królewsko-Ewangelickie Gimnazjum. Obecnie jest to Zespół Szkół Ekonomicznych.
Warto zaznaczyć, że do początku XX wieku świątynia stała się kościołem ewangelickim, a potem zyskała nową funkcję jako miejskie muzeum.
Pozostałe obiekty w kategorii "Kościoły":
Parafia św. Apostołów Mateusza i Macieja w Raciborzu | Parafia św. Mikołaja w Raciborzu | Kościół św. Józefa w Raciborzu | Kościół św. Jakuba w Raciborzu | Kościół św. Jana Chrzciciela w Raciborzu | Kościół św. Paschalisa w Raciborzu | Kościół Świętego Krzyża w Raciborzu | Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Raciborzu | Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Raciborzu | Kościół Matki Bożej Różańcowej w Raciborzu | Kościół św. Jadwigi w Raciborzu | Kościół Matki Bożej w Raciborzu | Parafia Krzyża Świętego w Raciborzu | Kościół św. Mikołaja w Raciborzu | Kościół św. Apostołów Mateusza i Macieja w RaciborzuOceń: Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Raciborzu